Gelmiyor içimden artık ellerimi uzatmak
Bir kalemim bir kağıdım bir de yanmış sigaram var ellerimde.
Paramparça yolun sonu.
Saklandığın o küçük delikde bulamam artık seni.
Yarın çok geç olacak. Bugünse çok erken.
Uzaktan çok güzel gözüküyorlardı; yanlarına gidince herşey ortaya çıkıyor, ve nefret ediyordum onlardan; özellikle kendilerini önemseyen insanlardan, bilerek kendilerine meze gözüyle bakan, orospu çocuklarına tapmaları, kendileri hakkındaki düşüncelerimi netleştiriyordu.
Aşkı meşki konuşmak paradan puldan konuşmak gibidir, ne fiyatını bilirsin ne de değerini. Yine de ellerime bakıyorum da biraz tahmin ediyorum.
Aşk kapını çaldığında tanırsın adını. Sessizliğini tutarsın elini özlersin ellerini ve zaman öperken seni anlarsın ney için erken ne için geç olduğunu bazen böyle olur birden patlarsın ya hani bazen de kayar ellerinden tutamazsın onu.
Neden hep uyku istiyorlar. Bu insanlık dışı dünyaya neden gözlerimi kapatmak zorundayım? Bir şarkı söylüyorum… nasıl da horluyorlar ay yüzlerini ölüme boyarken… Sabaha hepsi uyanacak ve kaşınıp küfredecekler martılar solgun gözlerine dalmak için dolanırken.
