Bazen bu hayatta kötüler kazanırken,nadirende iyiler kazanır. Ama genellikle herkes kaybedendir bu hayatta mutlaka.
Yurdumun insanları, sevecen kişilikler merhaba.
Kendimi bağışdım bu gece, yargılamıyorum kimseyi, ama geçmişten ders almayıda unutmadık değil mi? Tabiki de . Bana kabul etmeyi, içten olmayı ve başkalarının da aynısını yapabilmesi için kendimi sevmeyi öğrettiler. Size de öğrettiler mi ? Öğretmedilerse öğrenmeye çalışmayın işe yaramıyor. Başucumda müzik, sigaram ve kağıdım. Hafif jazz müziği eşliğinde mayhoş ve sarhoş bir hal almışım bugün, içmedim ama sadece çok durgunum. Asıp kesmiyorum bu gece gülümsüyorum hafiften bir tebessüm ile.
Bazen bu denli rahatlığa ihtiyacım olmuyor değil. Bir adam yada madam durmadan gülümseyebilir; ama sessizse kork ondan. Ve geldim demenin bir sessizliği varsa içinde , öpüşelim mi ? demenin, sen hâlâ gitmedin mi gitmiyor musun demenin ya da ölmek istemenin bir sessizliği varsa, daha çok kork. Sessiz duruşun sessizliği vardır; bakışın, uzanışın, gülüşün… Ama, yalnızlığın bir duruşu kelimeleri yoktur. O, bütün kelimelerden oluşmuş bir kelimedir. Her şeyden önce biz birilerini sevdik biliyorum; inanıyorum onlarda bizi sevdi ama herşeyen önce değil. Bu yüzdendir kaybetmeler. “Kimi tutkular rehberim oldu bir çok zaman. Hiç düşünmedim peşlerinden giittim, asla pişman olmayayacağımı bilirken yine topa biraz fazla faso verdim ve yine hüsran yine aynı yanlızlık .”
Sakın yaşlanmayın hiç bir espirisi yok. Gençliğinizin tadını çıkarın. Melankolik yaşamayın, bak ben ne yapıyorumi Emekli oldum hayattan daha bu yaşta. Sadece aşk çöküntüsü değil bende ki ailevi vb. birton şey var yazsam roman olur. Yazsam mı yoksa ? Neyse, Yeni bir sekme açmaya çalışıyorum hayatımda oda hata verirse sıçtık.
Nagehan Karaman'ın sürtük adlı kitabından bir kesit geldi aklıma şimdi tam olarak şuydu;
''Bize sunulan hayatlar öyle kısa ve çabuk ki, birilerine kızacak ya da umursayacak vaktimiz dahi yok.''
Sağlıcakla...
BU ŞARKIDA BENDEN GECENİZE ARMAĞAN OLSUN SEVGİLİ KAYBEDENLER KULÜBÜ ÜYELERİ.